Interview: “Meubels met een verhaal maken van een huis jouw thuis”

Lees hier de PDF van het interview

 

Wie denkt dat een meubelstoffeerder alleen ‘even een nieuw stofje op een stoel zet’, heeft het mis! Meubelstofferen is een ambacht: een vak waarin handwerk, verhalen, precisie, creativiteit en vakkennis samenkomen. Peggy Fagnotti — eigenaar van stoffeerderij en meubelmakerij MA+BY — weet dat als geen ander: “Het is de kleur die jij zelf aan meubels geeft. En elk meubel draagt een eigen verhaal. Daarom is geen enkele stoel of bank hetzelfde.”

Creatief ondernemersbloed
Peggy startte al op haar 22e haar eigen bedrijf, gewoon naast haar opleiding aan het Hout- en Meubileringscollege (HMC). Ondernemen zit dan ook in haar familie: van saloneigenaresse tot thuiszorgondernemers en engineers. Wat ze wilde worden, wist ze lang niet. Politieagent, juf en laborant — alles kwam voorbij. Na een tip van haar techniekdocent was ze verkocht en koos ze voor het HMC. “Zo’n creatieve, inspirerende omgeving met echte vakmensen. Het voelt daar als een grote speeltuin vol materialen en ideeën.”

Peggy volgde de opleidingen Interieuradviseur, Meubelstoffeerder én Meubelmaker. Inmiddels geeft ze zelf les op het HMC, waar ze de cursus Meubelstofferen voor volwassenen geeft binnen HMC NEXT.

Van stoel tot slaapbank: alles waar stof op zit
Naast haar werk als docent stopt Peggy veel uren in haar eigen projecten. Ze werkt op aanvraag én maakt eigen stukken die ze verkoopt op markten en binnenkort ook in winkels. Wat Peggy zoal stoffeert? “Eigenlijk alles waar stof op zit,” zegt ze lachend, “stoelen, banken, kussens, bedden, horeca-interieur, familiestukken of designklassiekers. Omdat ik ook meubelmaker ben, kan ik houten delen herstellen en ontbrekende stukken opnieuw maken. Het liefst combineer ik dat: hout én stof, restaureren én stofferen.”

Hoewel Peggy ook nieuwe stukken maakt, restaureert ze het liefst. “In de samenleving heerst een weggooicultuur. Zonde! Je kunt meubels zo mooi restaureren en uniek maken: met een leuke, knallende stof bijvoorbeeld.”

De verhalen die meubels vertellen
Wie binnenstapt in Peggy’s atelier, ziet het meteen: hier leeft creativiteit. Stoelen hangen aan de muur, kleuren springen eruit en zelfs haar gereedschap is speels opgehangen in jutesingels.

“Grandma bought it, Mother threw it out, I bought it back,” vervolgt Peggy. “Ik hou van spullen met een verhaal. Zo bracht een man eens een oud stoeltje dat ooit van zijn oma was geweest — haar enige meubel dat de bombardementen in Den Haag had overleefd. Toen ik het stoeltje restaureerde, voelde ik dat verhaal. Zo’n meubel vraagt om extra zorg en respect. Het eindresultaat was prachtig én betekenisvol. En toen ik zag hoe blij hij ermee was… dat geeft zó veel voldoening.

Soms vind je tijdens het werk de gekste dingen: opvulling met oude kranten uit crisistijden, een verdwaalde breinaald… Meubels vertellen je áltijd iets.”

Waar vakmensen elkaar versterken
Naast die bijzondere restauraties krijgt Peggy ook hele andere opdrachten — precies die afwisseling vindt ze zo leuk. “Zo werkte ik een tijd terug aan het interieur van een restaurant dat alles in zuurstokroze en turquoise wilde, helemaal jaren ’80. Zo tof om te doen! Zeker omdat ik samenwerkte met andere meubelmakers. Soms is het heerlijk om alleen te werken, maar samenwerken brengt weer iets anders: je leert van elkaar, inspireert én versterkt elkaar.”

Peggy werkt daarom ook in een pand vol ‘makers’: van tekenaars en drukkers tot bloemisten, houtzagers en fietsenmakers. Allemaal vakmensen. Ieder met een eigen plek, maar wel onder één dak. “Dat is fijn, want als eenpitter heb ik hier tóch collega’s om me heen.”

Struinend door Frankrijk op zoek naar parels
Buiten haar opdrachten om struint Peggy door kleine dorpen, brocante markten en stoffige schuren op zoek naar vergeten meubels. Zo gaat ze bijvoorbeeld elke zomer naar Frankrijk. Daar woont haar oom, waar ze inmiddels een fijn netwerk en vaste adresjes heeft.

“Soms kom ik terug met niets, soms met een hele auto vol. Met mijn interieurachtergrond herken ik stijlen, periodes en kwaliteit. Ik weet wanneer iets ‘interessant’ is, en wanneer het leuk of meuk is. Maar tussen de ‘oude meuk’ zitten vaak de mooiste parels. Heerlijk, die zoektocht. Het vak draait niet alleen om maken, maar ook om vinden en waarde herkennen.”

Ook de keuze voor stoffen maakt ze heel zorgvuldig. “Belangrijk voor de kwaliteit én duurzaamheid van het product,” legt ze uit. “Ik werk het liefst met natuurlijke stoffen, zoals wol.”

Meubelstofferen is helemaal van deze tijd
Veel mensen denken dat meubelstofferen een uitstervend beroep is. Maar Peggy ziet dat anders. “Juist nu — in een tijd waarin duurzaamheid, kwaliteit en unieke interieurs steeds belangrijker worden — past meubelstofferen perfect. Je geeft meubels een nieuw leven én een eigen twist. Het is creatief, persoonlijk en duurzaam. En ja, het werk kan fysiek zwaar zijn. Bijvoorbeeld wanneer je kracht moet zetten bij het spannen van stoffen. Maar oefening baart kunst! Leuk genoeg kiezen er tegenwoordig steeds meer vrouwen voor dit vak, terwijl het vroeger vooral door mannen werd gedaan.

Nog een bijkomend voordeel: er is veel vraag en weinig aanbod. Er is dus werk genoeg. En de cursisten die bij mij komen, missen vaak het werken met hun handen. Sommigen laten zich omscholen, voor anderen is het een hobby. Alleen zie ik nog te weinig jongeren.”

Iets dat niemand anders heeft
“Ik adviseer mijn klanten ook graag,“ zegt Peggy, terwijl ze naar de stoffen in haar atelier wijst. “Veel mensen vinden het eng om voor een unieke stof te gaan. Ze kiezen vaak voor veilig, iets dat matcht bij de rest. Maar een huis mag best een knaller hebben: een stoel die eruit springt, een patroon waar je blij van wordt. Ik help klanten graag uit hun comfortzone — met kleuradvies, kennis van materialen en oog voor stijl.

Want meubelstofferen is óók interieurstyling. Je maakt samen iets dat niemand anders heeft. En zeg nou zelf: dat is toch veel leuker dan een bank of stoel te hebben waar duizenden van zijn? Juist die persoonlijke, unieke meubels met een verhaal maken van een huis een thuis.”

Ondernemen = doen
Veel cursisten vragen Peggy hoe ze moeten beginnen. “Mijn antwoord is simpel: je moet het gewoon doen. Stofferen leer je niet uit een boek. Ik ben zelf klein begonnen en heb veel geleerd van mijn docent op het HMC. Hij leerde me de fijne kneepjes van het vak. Daarnaast kon ik veel gereedschap en stalen overnemen van een vakvrouw die met pensioen ging. Zo bijzonder dat ik dit ambacht nu zelf mag doorgeven aan mijn cursisten. Ik grap weleens: pas op, want je raakt vanzelf besmet met het virus. Na vandaag kun je namelijk nooit meer normaal een stoel kopen. En je kijkt voortaan altijd anders naar meubels.”

Of Peggy zelf klaar is met leren? “Zeker niet. Ik droom ervan om ooit mijn eigen stoffen te maken.” Het ondernemersbloed kruipt waar het niet gaan kan.